Mijn laatste dagen van mijn week bij Freek en Manon zijn aangebroken. Daarna vlieg ik door naar Seattle, maar zoals je ziet ben ik alweer compleet ingeburgerd in de Amerikaanse community: als een echte Amerikaanse op de foto :D.
Na een relaxte ochtend was het tijd om dit huisje gedag te zeggen. Bijna een week lang mocht ik hier wonen en werd ik liefdevol opgevangen door een geweldig echtpaar bij wie Freek nu woont. Vanaf het moment dat ik hier kwam, voelde ik me meteen thuis!
Op naar het huis van Manon! Zij woont dichtbij Harvard University, een mooie kans om eens zelf op deze universiteit rond te lopen. Die vlag en hoe alles ingericht is, deed me echt ontzettend denken aan Harry Potter haha, geweldig!
Yay!
Daarna namen we de metro naar het centrum om de Freedom Trail te gaan lopen. Boston is namelijk de stad van de Tea Party en dus dé stad waar de Amerikaanse revolutie begon en de kolonisten zich afzetten tegen de Britse overheid.
First stop: het schip USS Constitution. Voor zover ik weet ben ik nog nooit op een echt schip geweest, dus tot zover mijn eerste ervaring hiermee. Het was awesome, ik voelde me net Keira Kneightley :).
En een Amerikaan, dus… 😉
Dit is een deel (want je ziet het niet helemaal) van het Bunker Hill monument, ter nagedachtenis van een oorlog, volgens mij ook tegen de Britten. Dit was ook hoger gelegen, waardoor het ook een goede schuilplaats/bunker was. Erg interessant om al deze achtergrondinfo te lezen.
Tijdens onze Freedom Trail begon het ineens keihard te regenen. We schuilden een tijdje, maar het werd helaas niet minder. Gelukkig wist Freek nog een heerlijke Pastry zaak waar we nog even wat meer konden schuilen.
Want Mike’s Pastry staat namelijk bekend om haar cannoli’s!! En hij was zo heerlijk! Vol met pure, heerlijke chocolade en een te groot tussendoortje eigenlijk. Mijn god wat was het moeilijk om dit in een keer helemaal op te eten, lekker was het wel!
Hoewel het nog steeds regende, vervolgde we onze tocht, want we zouden later Manon op haar werk gaan ontmoeten. Ik weet even niet meer hoe dit monument heet, maar het is volgens mij ter nagedachtenis aan de concentratiekampen. Je kan door de pijlers heen lopen en dan zie je allemaal sterachtige lichtjes op de bodem, supermooi! En onder elke pijler zie je dan een plaat ter nagedachtenis aan een concentratiekamp over de hele wereld, zo ook Auswitz.
Daarna gingen we naar Quincy Market, een markt waar je allemaal heerlijke dingen kunt eten uit allerlei keukens en waar we die avond ook zouden gaan eten.
Kijk, dit is toch schattig! Hier kocht ik trouwens ook mijn Harvard vest! Ik heb m niet op foto, maar ik ben er helemaal blij mee :).
Door de lichte regen vervolgden we onze tocht langs allerlei mooie gebouwen.
Wow! Volgens mij een stadhuis, maar het lijkt wel een haunted mansion!
Haha, hier moest ik zo om lachen, ik bedoel, een verwarmd voetpad? Why? Zodat je er lekker met je blote voetjes op kan lopen ;). Ik vond het grappig dat ze er dan ook speciaal een plaatje voor in de grond hebben geplaatst.
Boston Common, het park van Boston! Nu een beetje kaal en door, maar normaal een heel erg mooi park om doorheen te lopen. Wij waren een beetje nat en koud, dus we liepen lekker door.
Het stadhuis van de Staat.
Daarna liepen we door naar Manon’s werk: het laboratorium van Harvard. Ik was nog nooit in een laboratorium geweest, laat staan in die van Harvard, echt tof om het te mogen zien!
Terug de stad in! In Quincy Market namen we alledrie een curry, ik had er eentje met naanbrood.
We eindigde de avond met de nieuwste film uit de Divergent serie: Insurgent! Echt weer een hele toffe film!
De volgende morgen reden we naar Plymouth om de Plimoth Plantation te bezoeken. In 1600 zoveel kwamen hier de eerste pelgrims aan en in dit park kon je letterlijk zien hoe dat leven toen was, als ook dat van de native americans.
Maar eerst: lunch! Ik nam een panini met roast beef en cheddar, een lekkere Amerikaanse combi ;).
Daarna bezochten we het ‘Indianen dorp’.
Best mooi! De winterhutten zijn gemaakt van boomschors en één zo’n hut was dan voor een hele familie van drie generaties.
Het was nogal donker in de hut, dus ik kon niet echt goede foto’s maken. We hebben in elk geval heel lang gepraat met deze man die ons alles kon vertellen over het leven van native americans van toen maar ook nu. Echt heel erg interessant, omdat je nu iets van een geschiedenis leert dat wij op school niet hebben gehad.
Ook was er een craft center waar ze zelf potten maken voor in de huizen op de plantation, maar ook kaarsen, brood en ze maken en repareren zelfs hun eigen kleding, zo tof!
Door naar de plek waar de pelgrims leven. Het was onderverdeeld in een gebied waar mensen echt nog in de 1600’s leven en dus ook niets over nu weten en een deel waar je ze ook dingen over nu kon vragen. In het eerste deel moest je ook echt mee acteren. Zo was er een oorlog in Duitsland aan de gang en deden we net alsof we naar Amerika zijn gegaan om de oorlog te ontvluchten.
Zo zie je een klein beetje hoe de binnenkant van een ‘pelgrimshuisje’ eruit zag. Ik heb ervan gemaakt dat mijn camera een instrument was zodat ik dingen beter kan herinneren, haha! Gelukkig mocht ik wel gewoon een foto maken ;).
Ook hadden ze allerlei dieren, waaronder schapen met lammetjes waarvan er twee de dag voordat wij kwamen geboren waren, zo cute!
In de winkel kon je van deze Indiaanse tasjes kopen. In een van de hutten op de plantation waren de Indianen ook deze tassen aan het weven en hebben ze me ook uitgelegd hoe je dat doet. Lijkt me zo leuk om dit ook te kunnen, het ziet er heel tof uit en het heeft natuurlijk wel wat weg van breien.
Naar de Plimoth Plantation reden we door naar de Plimoth Rock, waar de eerste steen lag waar de pelgrims van de Mayflower hun eerste stappen op zetten. Vet klein eigenlijk haha. Helaas was het schip de Mayflower in restauratie, dus die konden we helaas niet bekijken :(.
We sloten de avond af door lekker vis te gaan eten. Freek en Manon gingen voor de gefrituurde lobster, ik voor de gefrituurde witvis, aangezien ik niet wist of ik kreeft wel lekker zo vinden. Maar ik heb het geproefd en het was zeker wel lekker! Goed om te weten voor een volgende keer ;).
Na terug te zijn gereden naar Boston, hebben we nog een filmpje gekeken en voor ik het wist zat ik alweer in het vliegtuig voor een weekje Seattle. Maar daarover lees je meer in mijn volgende plog!
Het Sushimeisje
Wat een leuke monumenten! Kan Nederland wel wat van leren.
En ik denk dat de grond daar verwarmd is zodat de waterleidingen niet bevriezen als het koud is. Dat schijnt daar namelijk een probleem te zijn (laatst een docu over gezien).
Miss Craftsy
Ja zeker! En klopt, is ook, maar ik vond het zo grappig dat ze daar dan ook nog eens zo’n klein bordje voor op de stoep plaatsen hihi
Het Sushimeisje
Ik vraag mij dan gelijk af of zoiets eerder is voorgekomen. Anders plaats je denk ik niet zo snel zo’n bordje. Maar toch, kan mij ook niet voorstellen dat mensen zomaar en zonder toestemming gaan zitten boren.
Laura - Essential Honesty
Zalig om al die foto’s te zien! Ik mis Amerika wel stiekem een beetje.. Heb er tenslotte anderhalf jaar gewoond. Zaten toen in Georgia weliswaar, maar goed!
Miss Craftsy
Georgia is ook erg mooi! Ik heb zelf in NC gewoond voor een semester en ik wil er ook zo graag naar terug. Ik ben wel nog een keertje in Atlanta geweest, ook zo’n mooie stad!
Anneleen
Wauw wat een fantastische foto’s! Dat blauwe huisje waarin je hebt gelogeerd ziet er zo Amerikaans uit vind ik, superleuk! En wat cool dat je zo’n pelgrimshuisjes van binnen hebt gezien, net gelijk op een filmset!
Miss Craftsy
Haha ja echt he! Zo zien veel huizen er inderdaad uit, erg leuk! En zo had ik er nog niet over nagedacht. Maar inderdaad met die acteurs er ook bij had ik net zo goed in een film kunnen zitten 😉